Om de pols: is de Staudt Prelude Chronograph zijn geld waard? (Review)

Zijn hele leven stond hij in dienst van dit wonderlijke instrument. Tijdens zijn studie aan het conservatorium in Italië beleefde hij naar eigen zeggen “een donkere periode in het leven. De intrinsieke motivatie om accordeon te spelen ging ten koste van gewoon de beste zijn. Ik wilde alleen maar de beste zijn. ‘De beste zijn’ is altijd in relatie met een ander. Terwijl mijn instrument altijd een spiegel van mezelf was. Het was onhoudbaar”.

Om van gedachten te veranderen, raakte probeerde hij een andere liefde. Hij stapte in de wondere wereld van mechanische uurwerken. Hij las erover, begon oude uurwerken te ontwerpen, uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten. Stap voor stap creëerde hij zijn eigen visie over hoe zijn perfecte horloge eruit zou zien. Het moest aan drie eisen voldoen: een blauwe wijzerplaat, geen lah-di-dah en een sublieme kwaliteit. Toen de jonge muzikant zijn perfecte horloge niet bij derden kon vinden, bleef er maar één optie over: “Dan doe ik het zelf…”.

45 stuks

Na maanden van ontwikkeling was het eerste uurwerk een wrap! Eenmaal terug in Nederland werd Yvo’s creatie opgemerkt tijdens een horloge-evenement in Amsterdam. Mensen waren enthousiast en vroegen of Staudt meer van zijn horloges kon maken. Gevleid door deze mooie vragen begon de Twentenaar aan de ontwikkeling van zijn eerste productiemodel. Uiteindelijk introduceerde hij in oktober 2014 de eerste Staudt Praeludium Hand Wound (zie bovenstaand) aan de wereld. In totaal assembleerde Yvo 45 stuks van dit model in zijn eigen atelier.

Bekijk ook: Yvo Staudt liet ons in 2019 zijn eerste prototypes zien!

De afwerking van de voorkant is uitstekend. Zo heeft de Staudt Prelude Chronograph een mooi gebold, perfect geslepen en dubbel ontspiegeld glas, wat dankzij de antireflectieve coating een licht blauwe gloed heeft. De uuraanduidingen zijn opgelegd, wat altijd extra reliëf geeft en wat een opmerkelijke verbetering is ten opzichte van het vorige model.

En over reliëf gesproken: de chronotellers hebben een mooie circulaire gravure en een heel licht opstaand randje. Allemaal heel fijnzinnige details die aantonen hoe nauwgezet Yvo Staudt aan het werk is geweest tijdens het designproces.

Over de wijzerplaat gesproken: die is verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen, waaronder een reversed panda en een witte met blauwe details. Het is opmerkelijk om te zien hoe zuinig Staudt ook hier is geweest met de decoraties, zo is er een ‘open’ witruimte tussen de minutenrail en de rand van de kast. Dit geeft het horloge een wat kale uitstraling, maar voor de liefhebber – en dat ben ik in deze – is het heel verfrissend om te zien. Pluspunten ook daar, kortom.

Lees ook: A. Lange & Söhne Zeitwerk: ambitie verstild in horlogerie

Dezelfde mate van detaillering is te zien in de kast. De zijkant daarvan is geborsteld en andere delen zijn gepolijst, wat een mooi dynamisch effect geeft. Ook is de bandaanzet mooi dicht bij de kast geplaatst. Ook bij de lunette heeft Staudt iets origineels gedaan: die buigt naar binnen toe. De kast meet 41 millimeter in doorsnee en is bijna 14 millimeter dik. Die afmetingen zijn niet enorm, maar er moet bij worden gezegd dat het horloge wel groot draagt om de pols. Dit heeft voornamelijk te maken met de dikte van het uurwerk en het feit dat de achterkant van de kast een beetje conisch van vorm is (taps toeloopt, zie hiernaast). Hierdoor ‘ligt’ het horloge meer op de pols dan dat het er omheen krult.

Is dit een probleem? Nou nee, vooral niet voor mannen met een grote pols.

De kast is verkijgbaar in staal en in goud, waarbij laatsgenoemde een opmerkelijke price-up heeft gekregen van meer dan elfduizend euro. Too much, in mijn opinie – voor die prijs kun je heel wat meer goud kopen dan die paar gram in die horlogekast.

Staudt Prelude Chronograph uurwerk

Sprekende over de achterkant: het horloge is voorzien van vrij groot glazen achterdeksel, wat altijd een pre is. Door dat saffierglas zien we een oude bekende terug: het ETA 7750 chronograafuurwerk. Hoewel dit uurwerk niet heel origineel is, zich vrij stroef laat activeren en een wat luidruchtige rotor heeft, is er niet echt iets aan te merken aan deze keuze. De Valjoux is gewoon degelijk. De gangreserve is 48 uur.

Staudt heeft zich niet heel erg bekommerd om de afwerking van het uurwerk, dat basaal en prima is. Wel is het uurwerk voorzien van een eigen, vergulde rotor met daarop het Staudt-wapen. Het wekt allemaal de indruk van oude luxe, waar mensen gevoelig voor zouden kunnen zijn.

Iets waar ik nog veel gevoeliger voor ben overigens, is de keuze van Staudt om niet de standaard index-indeling te gebruiken, maar een heel smaakvolle bi-compax (twee chronotellers, in plaats van drie dus). Ook heeft Staudt heel wijselijk de datumaanduiding weggelaten op de wijzerplaat, wat het horloge per direct pluspunten oplevert.

Smaakvol, goede prijs en nét origineel genoeg

Ik heb het echt geprobeerd, maar het gaat me toch niet lukken: de Staudt Prelude Chronograph beschrijven zonder de IWC Portugieser te noemen. Want eerlijk is eerlijk: dit horloge lijkt wel echt op het icoon van het merk uit Schaffhausen. Vooral de combinatie van de open, cleane wijzerplaat, arabische cijfers, dauphine wijzers en de smalle lunette geven het horloge een Portugieser-achtige uitstraling.

Daarbij kun je je natuurlijk afvragen: is dat erg? Ik zou zeggen van niet – door de veelvoud aan bijzonder fijnzinnige details heeft Staudt zijn horloge op een heel smaakvolle manier weten te distantiëren van de veel bekendere concurrent.

Dan de prijzen. De Staudt Prelude Chronograph is in staal keurig geprijsd: € 3.489 euro. In het goud wordt het horloge ineens 14.989 – net zo’n onbegrijpelijke price-up als IWC met zijn Portugieser heeft gedaan.

Om het betoog te eindigen, zou ik dus willen stellen dat het horloge in staal een knappe 7,5 scoort op schaal van 10. Heel mooi horloge, draagt goed en net origineel genoeg om een echt eigen karakter te hebben.

Voor meer informatie,  zie staudt-twenthe.com